οχή

Βουνό της νότιας Εύβοιας (1.404 μ.), που καταλήγει στα Ν στα ακρωτήρια Μαντέλλο (Γεραιτός) και Παξιμάδι (Λευκή Ακτή), στα δε ΒΑ στον Καφηρέα (Κάβο Ντόρο, κοινά Βουνό της Καρύστου). Ψηλότερες κορυφές είναι ο Άγιος Ηλίας (1.398 μ.) και ο Ιούδας (1.370 μ.). Το βουνό είναι γεμάτο πηγές, λίγες μόνο καστανιές όμως έχουν απομείνει στην ψηλότερη κορυφή του από ολόκληρο δάσος του παρελθόντος. Σε πολλά σημεία του υπάρχουν στρώματα μαρμάρων, από τα οποία τα πιο ενδιαφέροντα από οικονομική άποψη είναι τα λευκοπράσινα της περιοχής της Καρύστου. Στο βουνό διατηρούνται σε καλή κατάσταση λείψανα αρχαίου οικοδομήματος, που ταυτίστηκε από μερικούς με ναό χτισμένο από τους Δρύοπες προς τιμή της Ήρας ή του Δία (Δρακόσπιτο). Σήμερα θεωρείται πιθανότερο ότι πρόκειται για κτίριο του 6ου αι. π.Χ., κάτι σαν καταφύγιο, που προοριζόταν για να κατοπτεύεται το Αιγαίο και να ανάβουν φωτιές για συνεννόηση. Το βουνό της Εύβοιας, Οχη.

* * *

(I)

ὀχή, δωρ., ποιητ. τ. ὀκχή, ἡ (Α)

1. στήριγμα, υποστήριξη

2. η τροφή

3. ως κύριο όν. Ὀχή

βουνό τής Εύβοιας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ετεροιωμένη βαθμίδα ὀχ τού ἔχω (Ι) + κατάλ. -ή].

————————

(II)

ὀχή, ἡ (Α) [οχεύω]

η οχεία.